Άντε ρε γαϊδούρι...

Ναι, αυτό το χαριτωμένο και τόσο παρεξηγημένο ζωάκι με τις αυτάρες και την κοιλάρα να κρέμεται.

Εδώ, μια μάσκα που έφτιαξα μόλις για ένα θετρικό,για το οποίο δεν έχω ιδιαίτερες πληροφορίες προς το παρόν,πέρα από το ότι θα παιχτεί μόνο το Σάββατο σε ένα χώρο στην Ιερά Οδό. Το κακό είναι πως δε θα μπορέσω να δω την παράσταση, γιατί θα μαι στην Καρδίτσα για φάση ρετρό-κτηνιατρικό, τουτέστιν διημερίδα αναπαραγωγής μηρυκαστικών (ντόινγκ), πράγμα άσχετο με το γαϊδούρι, αλλά όχι τόσο άσχετο όσο ακούγεται.
Ήταν πολύ δασκεδαστική η κατασκευή και ευχαριστώ  την κοπελιά παρακάτω για τα τιπς.
http://nonphenomenallineage.blogspot.com/2007/10/paper-mache-donkey-mask-and-other.html
Όποιος θέλει μπορεί να το δοκιμάσει με διάφορες παραλλαγές π.χ γουρούνι,μοσχάρι, ανάλογα τι ταιριάζει στον καθένα και να τη φορέσει στο γραφείο,στο σπίτι,στην εξοχή.Κυρίως στην εξοχή.Φτιάχνει τη διάθεση, σίγουρα πράγματα.

Υ.Γ: Την καρεκλίτσα αυτή  τη βρήκα παρατημένη σε μια στοίβα πράγματα κοντά στα σκουπίδια και με πολύ καμάρι λέω πως την έκανα αγνώριστη.Μα καλά πως πετάτε τέτοια αντικείμενα, αντικειμενικά δηλαδή, ευχαριστώ! Στη συκεκριμένη εντυπωσιακή περίπτωση είχε πεταχτεί ένα ολόκληρο σπιτικό με πράγματα που ανήκαν σε παιδιά,παππούδες και μεσήληκες,δηλαδή από παιχνίδια,κουζινικά μέχρι διαβατήρια και αλληλογραφίες του 40 (!) και ακόμα αναρωτιέμαι τι μπορεί να συνέβη σ΄αυτούς τους ανθρώπους. Μήπως έφυγαν για Αυστραλία οικογενειακώς ή μήπως έφυγαν οικογενειακώς σε κανένα αυτοκινητιστικό; Μάλλον δε θα μάθω και είναι σα μεταφυσικό ερώτημα  που μου σκάει σα σφαλιάρα όποτε κάθομαι σ΄αυτή την πολυθρονίτσα.Ευτυχώς όχι πολύ συχνά γιατί δεν έχω βάλει ακόμα μαξιλάρια.