Παλιά ιστορία που ξανάρχεται στην επιφάνεια και ολοκληρώνεται με μια μουσική κυκλοφορία. Τώρα και σε βινύλιο! Το θαυμαστικό εμπεριέχει την ίδια χαρά που αντιστοιχεί σε ένα τυπωμένο βιβλίο. Καλό και το ψηφιακό, αλλά πέρα από το περιεχόμενο, στερείται την ικανοποίηση της πραγμάτωσης μιας δουλειάς ως αντικειμένου.
Πέρασε πολύς καιρός από τότε που το διασκεδάζαμε στα στούντιο της Αθήνας, οπότε τώρα όλα επιστρέφουν για δεύτερη ανάγνωση στο μυαλό μου. Και το συμπέρασμα είναι πως ο ήχος σαν μέσο μπορεί να σου δείξει δρόμους προς την ισορροπία με πιο άμεσο τρόπο, καθώς περιορίζεται χρονικά, οπότε τα δημιουργικά όρια είναι πιο αυστηρά, αλλά και πιο έντονα δεμένα με το κομμάτι που εκφράζεται. Δεν θα μπορούσα να υποτιμήσω τις άλλες τέχνες, εξάλλου εγώ ανήκω στην εικόνα, όμως νομίζω πως εστω και η ελάχιστη ενασχόληση με την εξερεύνηση του ήχου έχει να προσφέρει πολλά σε κάθε καλλιτέχνη, με κυριότερο την αφύπνηση των αισθήσεων.
Καλή ακρόαση για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν πως γίνεται δώδεκα άτομα να μιλάνε ταυτόχρονα και καπως να συνεννοούνται.
