Saturday, September 3, 2011

Επιστροφή


...σε θρανία σε γραφεία σε ό,τι θέλει να κάνει ο καθένας ή δε θέλει καθόλου,αλλά κάπως πρέπει να τη βγάλουμε και φέτος μπάσπεριπτώς.
Οι αναμνήσεις έχουν γραφτεί στα κύτταρα καλώς ή κακώς, άρα τώρα μπορούμε να τα ξεχάσουμε όλα και να θυμηθούμε ό,τι ξεχάσαμε ενώ γινόταν η εγγραφή.
Προσωπικά,βλέπω να σπαταλάω έτσι όλο το σ/κ ,αφού δεν αντιλαμβάνομαι ακόμα που βρίσκομαι, αν και κάποιος παλαβός χτες τα ξημερώματα στη Μαραθώνος, που κόντεψε να με στείλει στο τελευταίο ταξίδι πριν βγάλω καλά καλά εισιτήριο,φρόντισε να μου φρεσκάρει τη μνήμη για τα καλά.
Είναι μερικοί,σκληρά καρύδια δε λέω, που δε συμβιβάζονται με την επιστροφή.Απ' το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου τους μπαίνει ακόμα η τσουχτερή καλοκαιρινή αρμύρα κάποιου μπητς μπαρ των Αμπελοκήπων,ενώ να τα μαλλιά να μαστιγώνουν το μάγουλο καθώς τρέχουν αμέριμνοι  σαν αλογάκια στο χωράφι  χαζεύοντας το αιώνιο ηλιοβασίλεμα που δεν υπάρχει και αγνοώντας διάφορα που υπάρχουν και καραυπάρχουνε αλλά δεν ταιριάζουν με την όλη φαντασίωση.
Οι υπόλοιποι τι φταίνε λέω γω, να πληρώνουνε τα διάφορα πράγματα που σπάνε μέσα τους ,να φιλάνε κρύα μάρμαρα ή να μαυρίζουν το κεφάλι τους επειδή εσύ επέστρεψες?Δε σου πέφταν τα κλειδιά καλύτερα απ' το καϊκι?
Τι ειρωνία,σκέφτηκα,να έχεις διασχίσει 500 χιλιόμετρα τη μισή ηπειρωτική Ελλάδα και 2 χιλιόμετρα έξω απ το σπίτι σου να βλέπεις ξυστά το Χάρο που προσπαθούσες να αποφύγεις όλη μέρα να σου κλείνει μάτι.Τέτοια φλερτ να μου λείπουν.
Φυσικά  μετά, αφού ξεφόρτωσα ,ακολούθησε όλο το υπαρξιακό κομμάτι που με πήγε ως το ξημέρωμα ,με ανάγκασε να πιω ένα τσούρμο  ρακές , να καπνίσω κι ένα πούρο με γεύση τσέρι για να το γιορτάσω και να κοιμηθώ σα μαέστρος του τίποτε.
Η καλύτερη στιγμή, πάντως, ήταν η συνάντηση με τις γάτες, οι οποίες έδειξαν να χαίρονται το ίδιο που με ξαναβλέπουν κι ας ήταν επειδή υποψιάστηκαν ότι θα τους κάνω το τραπέζι.
Οπότε, το Σαββατοκύριακο το έχω σίγουρο και να μη μπω (:Ρ) και τη Δευτέρα για να συνηθίσω το ασυνήθιστο,αλλά γενικά δεν το συνηθίζω κι αλήθεια έχει την πλάκα του μέχρι να αρχίσουν στο μυαλό μου τα Δευτέρα,Τρίτη κλπ, τα οποία ήδη τα άρχισα μια βδομάδα πριν, που αποφάσιζα κάθε μέρα ανώνυμη να επιστρέψω και δεν το έκανα μέχρι χτες, γιατί δεν ήξερα τι μέρα είναι και δε με ένοιαζε καθόλου,αφού ήταν όλες τους σα σοκολατάκια.Σήμερα απλά είχε μέσα marzipan σαν την κόκκινη τη ritter sport.

3 comments:

Γιώργος Τραγάκης said...

Κωλόφάση ε; Αστα να πάνε... τέλος καλό όλα καλά
αλλά πάντως κοίτα να προσέχεις γιατί ο ΓΑΠ
είπε τουλάχιστον 5 φορές σήμερα το όνομα σου...
Φιλιά!...

Eυnomia said...

Άσε,το άκουσα,από τότε που το ανακάλυψε του χει αλλάξει τον αδόξαστο.Τουλάχιστον έχει και θετική πλευρά.Ίσως πάψει πια το κλισέ:Ευνομία?Δεν το χω ξανακούσει.
Καλή μας τύχη... :)

Anonymous said...

Νομίζω ότι βρήκαμε επιτέλους το εξώφυλλο για το δίσκο!