Blind portraits

  Τυφλά, επειδή δεν έβλεπα παρά μόνο την πίσω μύτη από το πινέλο πάνω σε άδειο χαρτί. Ωραίο παιχνιδάκι που το προτείνω, άμα έχετε μελάνι για νέφτι κι ένα τζάμι να το απλώσετε πάνω. Φαντάζομαι και με λαδοπαστέλ θα πετυχαίνει μια χαρά, που είναι πιο βολικό, αλλά δεν το 'χω δοκιμάσει. Από που ξεφυτρώνουν όλοι αυτοί δεν ξέρω. Συνήθως μοιάζουν, αφού η κίνηση είναι πάνω κάτω η ίδια, το ίδιο πρότυπο που επαναλαμβάνεται κάθε φορά σε παραλλαγές.

22 & 11

   Ένα ντέμο από το τι γίνεται όταν βρίσκεις πλέξι στο δρόμο και σου κόβονται τα δάχτυλα να τα κουβαλήσεις και όταν έχεις πάρει ένα κιλό μελάνι για ξύλοπριντ που αφήνει 10 φορές ίχνος. Το πρώτο νορμάλ κατά τ' άλλα. Τι βγήκε; Ένα πουλερικό με ένα κανταΐφι στο κεφάλι, όπως λέμε 1998.(άστο αυτό για μετά)

   Τα νουμεράκια ανήκουν στην ημερομηνία που έσκασα μύτη με τα πόδια, δηλαδή τούμπα ανάποδα, σε σχήμα "όπως με βολεύει", ωστόσο παίζουνε κανονικά. Μπορώ να κάνω και το δικό σου άμα θες, αλλά δε θέλω εγώ για την ώρα, γιατί πρέπει να κάνω 33 τέτοια και μετά δε λέω , γιατί δε θα είναι πια ντέμο. Στο τέλος θα μάθω 5 πράματα υπολογίζω για το πως έγινε και κατέληξα το κουμάσι που είμαι, που δε διαφέρει και πολύ με εκείνο το πρώτο κουμάσι που ήμουνα άμα δεις τις φωτογραφίες θα το καταλάβεις, εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα. Το δείγμα 2 δεν είναι και πολύ σόι, πήρα ένα τυχαίο από τα πρώτα, έτσι για τη φάση. Οπότε στο εξής: πλέξι και βία (πως κρατιέμαι να μην κάνω ρίμα, αναρωτιέμαι). 

   

Στο κάψε - γράψε.

     


  Κάθεσαι και καπνίζεις ένα βράδυ και αφηρημένα καις κάτι τριχούλες που προεξέχουν από τις τρυπούλες του χαρτονιού, που είχε εκείνα τα φαντεζί κουμπιά σε βιομηχανικό στυλ πριν τα ξηλώσεις. Κάψε από δω, κάψε από κει, να τα μας, χάλασες ένα μπικ θαλασσί σχεδόν ολόκληρο, κονόμησες και μια φουσκάλα στο δάχτυλο που έκανε δυο βδομάδες να σκάσει, αλλά έκανες το μοδέρνο να μοιάζει παλιακό, κάτι είναι και αυτό. Μετά, το κάψιμο έγινε μάθημα, αλλά επιμένεις και τότε ευτυχώς που έχεις κολλητήρι των 5 ευρώ, που ήδη το έχεις εκπαιδεύσει σε πλαστικά και ξύλα, ώστε να μην έχει ελπίδες να κάνει τη δουλειά που λένε πως κάνει φυσιολογικά και όπως και να 'χει, δεν το λυπάσαι περισσότερο από το φουσκαλιασμένο αντίχειρά σου. Έτσι, να σου κι άλλο ένα μοδέρνο-παλιακό σε στυλ "σκάβω με το μαρκαδόρο" που ξεγελάει. Με όλα αυτά που ανακάλυψες είσαι πολύ ενθουσιασμένος και σκέφτεσαι τεράστια έργα φτιαγμένα με φωτιά, όμως τέτοια σκέφτεσαι κάθε μέρα χιλιάδες πλέον και στριμώχνονται στον ανύποπτο χρόνο, που δίνει τυχαία την ευκαιρία σε κάποιο απ' αυτά να ζήσει.