Μπλοκάκια

 Τα μπλοκάκια είναι ένα βολικότατο σύστημα καταγραφής πληροφορίας. Χωράνε στην τσάντα, μερικά χωράνε και στην τσέπη, μπορείς να τα έχεις μαζί οπουδήποτε. Κάποτε, μου χαρίζανε μπλοκάκι και κοιτούσα περίεργα, σε φάση τι το κάνουν τώρα αυτό? Το καλύτερο μπλοκάκι για μένα είναι το πιο μάπα. Δεν το λυπάσαι, του αλλάζεις τα φώτα. Αντίθετα, ένα κυριλέ μολέσκιν που είχα πάρει πρόπερσι,ακόμα να το τελειώσω, ίσως φταίνε οι στρογγυλεμένες γωνίες που δεν τις θεωρώ και σπουδαία ιδέα.
Όπως και να χει, το μπλοκάκι σώζει πάντα από τη βαρεμάρα και είναι πιο υγιεινο από το αλκόολ.
Και αν έχεις κι ένα ωραίο μαρκαδοράκι, είναι τέλεια και αν έχεις και κανένα χρωματάκι είναι...εε...πιο τέλεια απ' το τέλεια δε γίνεται,οπότε κατεβαίνει κατηγορία αναγκαστικά το προηγούμενο νόημα, κλαψ.
Το πιο απολαυστικό κομμάτι βέβαια, είναι όταν μετά από καιρό σκαλίζεις μαζεμένα παλιά μπλοκάκια και λες: Χριστέ μου,τι βλακείες είναι αυτές! αλλά και: Ωχ,αυτό το 'χα ξεχάσει τελείως ή: Α, το τηλέφωνο του τάδε, τι να κάνει αυτός?
Τα σκιτσα είναι από 2 διαφορετικά του 10, ένα μαύρο κι ένα που είχε ωραίο εξώφυλλο, με μια ταπετσαρία που με ψάρωσε και το πήρα, αλλά κατά τα άλλα το χαρτί ποτίζει και το μολύβι.
Μπλοκάκι και ξερό ψωμί.