Υγρός αέρας

 Όσο και να λέμε τώρα, ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος να απολαμβάνει και τις 4 εποχές.  


Υπάρχουν πάντα όμως οι προτιμήσεις. Του στυλ: Τί? Καλοκαίρι? Μπλιάχ! Ζεσταίνομαι υπερβολικά και ιδρώνω,τα παπούτσια μου βρωμάνε (ασυναίρετος τύπος του βρωμώ) κλπ ή : Σιχαίνομαι το Χειμώνα, μου στάζει η μύτη συνέχεια (μπλιάχ εγώ τώρα) και παγώνουν τα δάχτυλά μου νια νια νια...Εδώ, όπως καταλαβαίνετε πρόκειται περί σοβαρών προβλημάτων.


 Λιγότερα σκάγια παίρνουν τις ντεμί εποχές, Άνοιξη και Φθινόπωρο καλή ώρα, για τις οποίες κανείς δε χέστηκε,εκτός ίσως απ' τους αγρότες που παρακολουθούν το δελτίο καιρού μην τους βρέξει τα μπαμπάκια πριν τα μαζέψουν.

Προσωπικά, βρίσκω τις εποχές αυτές το πιο θεαματικό εύρημα του κύκλου της χρονιάς. Μα είναι τίγκα στα φαινόμενα! Την περασμένη Κυριακή, παραδείγματος χάριν, στην επιστροφή για Αθήνα, πέτυχα διπλό ουράνιο τόξο μαζί με αστροπελέκια κι όλο αυτό για καμιά ώρα.Ουάω! Από την άλλη, η πτώση της θερμοκρασίας και τα μυστήρια βαρομετρικά μου παρουσίασαν ένα εντελώς εξωτικό φαινόμενο, μια εντελώς αδικαιολόγητη λαχτάρα για τσάι (γενικά το βαριέμαι το τσάι). Έφτιαξα , λοιπόν, κι εγώ μια καφετιέρα τσάι, πέταξα κι ένα ξυλαράκι κανέλα μέσα και το ρούφηξα όλο. Και μετά έζησα την πιο φθινοπωρινή ψυχεδέλεια, πριν θυμηθώ ότι η κανέλα σε μεγάλες δόσεις είναι τοξική και συνέλθω απότομα.Πέταξα τις κοτσάνες κι έφτιαξα ένα καφεδάκι να ισιώσω.


Θε να πω, όμως δε θα μάθαινα ποτέ τι μπορεί να κάνει το τσάι αν ήταν ακόμα καλοκαίρι.You see?  :)




Υ.γ: Αυτό το ποστ είναι ολίγον ζαβό, σα να βγάλανε υγρασία τα γράμματα, αλλά ταιριάζει άρα δεν πειράζει.