από την επιχείρηση: Ζωγραφίζω το μόνο 24ωρως διαθέσιμο μοντέλο,δηλαδή τον εαυτό, σε χαρτί που ίσως ήταν ληγμένο.
Σημείωση: Δεν έβγαζα γλώσσα κατά τη διάρκεια της πόζας,αλλά καμιά φορά τα υλικά παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους,όποια και να 'ναι αυτά (τα χέρια ή τα πράγματα;).Το συγκεκριμένο μου φαίνεται αρκετά διασκεδαστικό πορτρετάκι,αν και όχι τόσο διασκεδαστικό όσο εκείνο που έδωσα στην Αλεξάνδρα,επειδή μόλις το είδε έπεσε κάτω από τα γέλια και έμεινε εκεί μέχρι να καπνίσω το τσιγάρο μου.Είναι ανεξήγητο για ποιο λόγο εκτιμά κανείς τόσο αυτές τις αντιδράσεις.Φαντάζομαι φταίει ότι δε γελάμε και τόσο δυνατά με τον καιρό.
Παραλίγο να ξεχάσω αυτό:
Παραλίγο να ξεχάσω αυτό:
No comments:
Post a Comment